Lista zgłoszonych artykułów

Wśród szkodliwych składników spalin silników wysokoprężnych występują cząstki stałe. Pomiar emisji tych cząstek, metodykę tego pomiaru, określają przyjęte w skali międzynarodowej przepisy EPA [1], ISO [2] oraz ECE - R49 [3]. Metodyka ta wymaga posługiwania się specjalnym stanowiskiem pomiarowym z tunelem rozcieńczającym spaliny, symulującym rzeczywiste warunki mieszania się wydmuchiwanych spalin z otaczającym powietrzem. Pomiar emisji cząstek odbywa się grawimetrycznie, przez dokładne ważenie ilości cząstek odfiltrowanych, osadzonych na specjalnych filtrach, z próbki mieszaniny pobranej z tunelu. Cechy konstrukcyjne stanowiska pomiarowego jak i warunki samego pomiaru określają przywołane wcześniej przepisy. Zgodnie z definicją podawaną przez przywoływane wcześniej normy, za cząstki stałe PM uważa się całą materię organiczną i nieorganiczną, stałą, półpłynną lub ciekłą, która gromadzi się na filtrze absolutnym po przejściu przez niego strumienia spalin rozcieńczonych powietrzem w temperaturze poniżej 52 oC. W rzeczywistości zatem, oprócz cząstek sadzy, mogą występować również cząstki innego pochodzenia, a więc zawierające między innym pewną ilość związków siarki i azotu, metali oraz ciężkich węglowodorów. W badania własnych wykorzystano filtry pomiarowe, do grawimetrycznego pomiaru emisji cząstek stałych, w badaniach z zastosowaniem mikroskopu elektronowego i analizy spektralnej. Dzięki temu zidentyfikowano zarówno kształt, rozmiar jak i skład chemiczny cząstek PM zawartych w spalinach silnika ZS. Stwierdzono, że oprócz cząstek sadzy, na filtrze pomiarowym zgromadziły się również stosunkowo duże cząstki krzemu, żelaza i cynku. W artykule zamieszczono oryginalne zdjęcia tych cząstek wraz z wykresami określający ich skład chemiczny. Określono również inne czynniki wpływające na niepewność pomiaru emisji cząstek stałych w spalinach silnika z zapłonem samoczynnym oraz wysnuto wnioski dotyczące metodyki pomiaru grawimetrycznego emisji PM.